ريشه کنی خشونت عليه زنان
مجمع عمومی سازمان ملل 17 دسامبر 1997 رابعنوان روزجهانی ريشه کنی خشونت عليه زنان نامگذاری کرد.هدف ازنامگذاری چنين روزی،جلب حمايت بيشتردولت ها وسازمان های غيردولتی اززنان وافزايش آگاهی عمومی دراين خصوص می باشد.امسال سازمان ملل درآستانه روزجهانی ريشه کنی خشونت عليه زنان، خواستار تلاش کشورها برای حمايت از حقوق زنان شد.
درراستای اجرای برنامه های تبليغاتی 16 روزه برای مبارزه باخشونت عليه زنان باحمايت سازمان ملل درسراسر جهان توجه بيشتری رابه اينگونه موارد ازنقض حقوق بشر معطوف خواهندکرد وتوصيه هايی ازجمله اصلاح قوانين وايجاد مکان های امن برای دختران گريزان ازازدواج های اجباری وسنتی ارائه خواهند داد.
دراينجا اين سؤال پيش می آيد،چرادرطی قرون اخير جامعه بشری تحليل رفته وزنان ودختران اينگونه از خانه واجتماع اطراف خود گريزان شده اند.
اگرچند قرن به عقب برگرديم وقوانين وخشونت عليه زنان راکه درجوامع بشری رايج بوده بنگريم،مشهود ومبرهن می شود که اين همه آسيب ها به خانواده وتحليل آن نشأت گرفته،ازخشونت عليه زنان می باشد وسرچشمۀ بسياری ازاين خشونت ها،عقايد پوچ وباطلی است که ازدوران گذشته برجامانده و اکنون به صورت طرز فکری عادی وريشه داراست.مخصوصاً دردين اسلام وکشورهای اسلامی ازجمله کشورعزيزمان ايران که هم اکنون درزيرتيغ شمشير اسلام،رنجی ناگفتنی برای زنان ودختران ما برجا گذاشته است.
درسرزمينی که مهد تمدن ناميده می شود،اين عقايد وطرز فکر پوچ با قوانينی که در دين اسلام برای دختران وزنان مسلمان برقرارکرده،نتيجه همان است که ازخانه وکاشانه خود گريزان باشند وپديده قاچاق زنان ودختران به عرصه هستی پابگذاردوسومين تجارت پر منفعت وغير قانونی جهان شود.
درديگرکشورهای اروپايی وامريکايی،دختران برای بدست آوردن موقعيت خوب وبهتروپول بيشتر،به دام قاچاقچيان زن می افتند،اما درکشوری که مردم تحت لوای دين اسلام زندگی می کنند،برای بدست آوردن لقمه نانی وسرپناهی،به دام این قاچاقچيان ازخدابی خبرمی افتند.
ماکشورهای اسلامی ديگری نيز می بينيم که فقيردرآنها بسيارکم يافت می شود؛درصورتی که ايران در رده سومين کشورثروتمند جهان محسوب می شودوطبق گفته های خودشان که دردين اسلام فقيروغنی وجود نداردوهمه بايد مساوی باشندوکسی برديگری برتری ندارد.
اين همه آوارگی وگرسنگی به خصوص برای خانواده های بی سرپرست که برای بدست آوردن لقمه نانی يا فرارازازدواج اجباری به خارج از وطن مهاجرت می کنندواسيردام قاچاقچيان زن می شوند.
اين است زندگی تحت لوای اسلام درکشور عزيزمان ايران.
ساکت نمی نشينم تا دوباره دروازۀ تمدن راستين کشورم بازشود.
درراستای اجرای برنامه های تبليغاتی 16 روزه برای مبارزه باخشونت عليه زنان باحمايت سازمان ملل درسراسر جهان توجه بيشتری رابه اينگونه موارد ازنقض حقوق بشر معطوف خواهندکرد وتوصيه هايی ازجمله اصلاح قوانين وايجاد مکان های امن برای دختران گريزان ازازدواج های اجباری وسنتی ارائه خواهند داد.
دراينجا اين سؤال پيش می آيد،چرادرطی قرون اخير جامعه بشری تحليل رفته وزنان ودختران اينگونه از خانه واجتماع اطراف خود گريزان شده اند.
اگرچند قرن به عقب برگرديم وقوانين وخشونت عليه زنان راکه درجوامع بشری رايج بوده بنگريم،مشهود ومبرهن می شود که اين همه آسيب ها به خانواده وتحليل آن نشأت گرفته،ازخشونت عليه زنان می باشد وسرچشمۀ بسياری ازاين خشونت ها،عقايد پوچ وباطلی است که ازدوران گذشته برجامانده و اکنون به صورت طرز فکری عادی وريشه داراست.مخصوصاً دردين اسلام وکشورهای اسلامی ازجمله کشورعزيزمان ايران که هم اکنون درزيرتيغ شمشير اسلام،رنجی ناگفتنی برای زنان ودختران ما برجا گذاشته است.
درسرزمينی که مهد تمدن ناميده می شود،اين عقايد وطرز فکر پوچ با قوانينی که در دين اسلام برای دختران وزنان مسلمان برقرارکرده،نتيجه همان است که ازخانه وکاشانه خود گريزان باشند وپديده قاچاق زنان ودختران به عرصه هستی پابگذاردوسومين تجارت پر منفعت وغير قانونی جهان شود.
درديگرکشورهای اروپايی وامريکايی،دختران برای بدست آوردن موقعيت خوب وبهتروپول بيشتر،به دام قاچاقچيان زن می افتند،اما درکشوری که مردم تحت لوای دين اسلام زندگی می کنند،برای بدست آوردن لقمه نانی وسرپناهی،به دام این قاچاقچيان ازخدابی خبرمی افتند.
ماکشورهای اسلامی ديگری نيز می بينيم که فقيردرآنها بسيارکم يافت می شود؛درصورتی که ايران در رده سومين کشورثروتمند جهان محسوب می شودوطبق گفته های خودشان که دردين اسلام فقيروغنی وجود نداردوهمه بايد مساوی باشندوکسی برديگری برتری ندارد.
اين همه آوارگی وگرسنگی به خصوص برای خانواده های بی سرپرست که برای بدست آوردن لقمه نانی يا فرارازازدواج اجباری به خارج از وطن مهاجرت می کنندواسيردام قاچاقچيان زن می شوند.
اين است زندگی تحت لوای اسلام درکشور عزيزمان ايران.
ساکت نمی نشينم تا دوباره دروازۀ تمدن راستين کشورم بازشود.